ฉันคิดว่าปกติแล้วสิ่งกีดขวางที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันคือตัวเอง ฉันเป็นนักวิจารณ์ที่โหดร้ายที่สุดของฉัน ฉันใช้เวลาสองสามปีในการออกจากงาน “ปลอดภัย” ของฉันตั้งแต่ฉันไม่เชื่อว่าฉันอาจรักษาธุรกิจของตัวเอง ฉันไม่เชื่อว่าคนที่เพียงพอจะเห็นคุณค่าในตัวฉัน ตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับฉันตอนนี้เพื่อดูตัวเองในฐานะนักเขียนเพื่อดูค่านั้นเพื่อยอมรับว่าคนอื่น ๆ อาจสนุกกับสิ่งที่ฉันต้องพูด เป็นเรื่องยากโดยทั่วไปแล้วสำหรับคนที่จะผ่านเขตความสะดวกสบายที่เฉพาะเจาะจง ความคิด “Pity Me” อยู่ทุกหนทุกแห่ง ฉันทำประเด็นที่จะเพิกเฉย ทุกคนเชื่อว่าเธอทำงานหนักกว่าคนอื่น ทุกคนเชื่อว่าเธอสมควรได้รับมากขึ้นเช่นเดียวกับที่ถูกต้องเสมอ มีความโกรธเกรี้ยวที่นั่นอย่างมากการตัดสินอย่างมาก ฉันพยายามที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้ด้วยใจที่เปิดกว้างเช่นเดียวกับหัวใจที่เปิดกว้าง ฉันพยายามทำดี เพื่อให้ประวัติเครดิตแก่ผู้อื่น ยอมรับว่าบางครั้งฉันผิด รับผิดชอบ ทำให้ชีวิตของตัวเองเกิดขึ้น ที่ดูเหมือนจะเป็นส่วนที่ยากที่สุดกับอะไรก็ได้รับความสงสัยในตนเองของฉันเอง […]
